Το αυχενικό σύνδρομο αφορά συμπτώματα της περιοχής του αυχένα και των ώμων, της ωμοπλάτης και του άνω κορμού. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως παρουσιάζεται μετά τα 25 – 30 έτη.
Ο πόνος στον αυχένα χωρίς επέκταση στα άκρα, είναι μια απλή αυχεναλγία.
Το αυχενικό σύνδρομο επηρεάζει το 10% του πληθυσμού κάθε χρόνο, με πλειονότητα τις γυναίκες.
Ποια είναι τα συμπτώματα
Το αυχενικό σύνδρομο συνήθως κάνει εμφάνιση με:
- πόνο στον αυχένα
- κεφαλαλγίες
- πόνους στον ώμο
- πόνο στο βραχίονα ή και στο χέρι
- δυσκολία στην κίνηση του αυχένα
- περιορισμένα αντανακλαστικά στα άνω και στα κάτω άκρα
- μουδιάσματα στα άκρα.
Οι συχνότερες μορφές του αυχενικού συνδρόμου μπορεί να αποφέρουν σε παρατεταμένη ταλαιπωρία, δυσκολία στις καθημερινές δραστηριότητες και σημαντική μείωση της απόδοσης στην εργασία. Όταν συνυπάρχουν και νευρικά προβλήματα υπάρχει κίνδυνος ακόμα και για μόνιμη αναπηρία.
Ποια είναι τα αίτια του αυχενικού συνδρόμου
Τα αίτια που μπορούν να αποφέρουν αυχενικό σύνδρομο, μπορεί να είναι ποικίλα. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι τα παρακάτω:
- Κακή στάση του σώματος, ψύξη κλπ. που μπορούν να αποφέρουν σπασμούς στους μυς της περιοχής του αυχένα
- Εάν ο ασθενής πάσχει ήδη από μεσοσπονδύλια κήλη- δισκοπάθεια
- Εάν υπάρχει αρθρίτιδα των αυχενικών σπονδύλων
- Οι δισκοπάθειες των αυχενικών μεσοσπονδυλίων δίσκων.
Διάγνωση:
Η διαγνωστική προσέγγιση περιλαμβάνει την κλινική και απεικονιστική εξέταση του ασθενούς. Η κλινική εξέταση ξεκινά με τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού και τη συμπληρώνει μια ενδελεχή νευρολογική εξέταση. Τα κλινικά ευρήματα μας επιτρέπουν να πλησιάσουμε στις πιθανές αιτίες του προβλήματος. Επίσης, μας οδηγούν για το είδος των απεικονιστικών εξετάσεων (απλές ακτινογραφίες, ηλεκτρομυογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία) που χρήζει η τελική διάγνωση.
Πώς αντιμετωπίζω το αυχενικό σύνδρομο:
Η αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης αυχενικού συνδρόμου αλλάζει ανάλογα από την ακριβή αιτία.
Όταν τα συμπτώματα είναι ήπιας μορφής, χρήζει χορήγησης παυσίπονων (παρακεταμόλη), αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα. Σε οξεία φάση, πολύ συχνά ο γιατρός συνιστά το μαλακό αυχενικό κολάρο., Λαμβάνοντας υπόψη βέβαια ότι η χρήση του δεν θα πρέπει να παρατείνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Η κινητοποίηση του αυχένα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη τις πρώτες ημέρες της υποχώρησης των συμπτωμάτων, ώστε να διατηρηθούν οι μύες σε καλή κατάσταση.
Η αντιμετώπιση των μορφών του αυχενικού συνδρόμου που κάνουν εμφάνιση λόγω εκφυλιστικής νόσου της σπονδυλικής στήλης είναι πιο μακροχρόνια. Δίνουμε βάση κυρίως στη φαρμακευτική αγωγή και στη φυσικοθεραπεία. Η οποία στοχεύει τόσο στη λύση του μυϊκού σπασμού που συνυπάρχει και στην κινητοποίηση όλων των αρθρώσεων της αυχενικής σπονδυλικής στήλης όσο και στην ενδυνάμωση του μυϊκού συστήματος του αυχένα και στη βελτίωση της θέσης της αυχενικής σπονδυλικής στήλης.
Πολλοί ασθενείς κατευθύνονται επίσης στο βελονισμό, ως εναλλακτική θεραπεία, ο οποίος έχει αναδείξει αρκετά ικανοποιητικά αποτελέσματα, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Ιδιαίτερη προσοχή συνίσταται στον ύπνο, κατά τον οποίο το μαξιλάρι και το στρώμα πρέπει να είναι καλής ποιότητας και να ανακουφίζουν ανατομικά τον ασθενή. Στην οξεία φάση αρκετά καλά δρουν και τα θερμά επιθέματα.
Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες αποτύχουν οι παραπάνω θεραπείες και τα συμπτώματα επιμένουν, ο γιατρός μπορεί να συστήσει χειρουργική επέμβαση.
Χρήσιμα tips
Σε οξεία φάση της νόσου, συνίσταται:
- Κινητοποίηση του ασθενούς στα όρια που επιτρέπει ο πόνος.
- Εφαρμογή θερμών επιθεμάτων (θερμοφόρα, έμπλαστρο, θερμαντικές κρέμες).
- Χορήγηση κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής (παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά).
- Χρήση αυχενικού κολάρου για λίγες ημέρες, έως ότου φτάσει στη λύση (χαλάρωση) του έντονου μυϊκού σπασμού.
Αντιμετώπιση της χρόνιας αυχεναλγίας
- Εντατική φυσικοθεραπεία.
- Εξατομικευμένο πρόγραμμα γυμναστικής (π.χ. κολυμβητήριο, aqua aerobic, pilates).
- Δραστικά αναλγητικά φάρμακα.
- Παρακολούθηση από ιατρείο πόνου.
- Βελονισμός.
- Έγχυση φαρμακευτικών ουσιών στην αντίστοιχη νευρική ρίζα ή τον πάσχοντα μεσοσπονδύλιο δίσκο.
Τέλος, σε περιπτώσεις εμφάνισης νευρολογικής σημειολογίας (αδυναμία χεριών, μόνιμο μούδιασμα κ.λπ.) εξετάζουμε την ένδειξη για χειρουργική θεραπεία.
Πηγές:
https://www.iatronet.gr/