Το αυχενικό σύνδρομο αφορά συμπτώματα της περιοχής του αυχένα και των ώμων, της ωμοπλάτης και του άνω κορμού. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως παρουσιάζεται μετά τα 25 – 30 έτη.
Ο πόνος που εντοπίζεται μόνο στον αυχένα χωρίς επέκταση στα άκρα, είναι μια απλή αυχεναλγία.
Το αυχενικό σύνδρομο επηρεάζει το 10% του πληθυσμού κάθε χρόνο, με πλειονότητα τις γυναίκες.
Ποια είναι τα συμπτώματα
Το αυχενικό σύνδρομο συνήθως εκδηλώνεται με πόνο στον αυχένα, κεφαλαλγίες, πόνους στον ώμο, στο βραχίονα ή και στο χέρι, δυσκολία στην κίνηση του αυχένα, περιορισμένα αντανακλαστικά στα άνω και στα κάτω άκρα, μουδιάσματα στα άκρα.
Οι συχνότερες μορφές του αυχενικού συνδρόμου μπορεί να προκαλέσουν παρατεταμένη ταλαιπωρία, δυσκολία στις καθημερινές δραστηριότητες και σημαντική μείωση της απόδοσης στην εργασία. Όταν συνυπάρχουν και νευρικά προβλήματα υφίσταται κίνδυνος ακόμα και για μόνιμη αναπηρία.
Ποια είναι τα αίτια του αυχενικού συνδρόμου
Τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν αυχενικό σύνδρομο, μπορεί να είναι ποικίλα. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι τα παρακάτω:
- Κακή στάση του σώματος, ψύξη κλπ. που μπορούν να προκαλέσουν σπασμούς στους μυς της περιοχής του αυχένα
- Εάν ο ασθενής πάσχει ήδη από μεσοσπονδύλια κήλη- δισκοπάθεια
- Εάν υφίσταται αρθρίτιδα των αυχενικών σπονδύλων
- Οι δισκοπάθειες των αυχενικών μεσοσπονδυλίων δίσκων.
Πώς γίνεται η διάγνωση
Η διαγνωστική προσέγγιση περιλαμβάνει την κλινική και απεικονιστική εξέταση του ασθενούς. Η κλινική εξέταση ξεκινά με τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού και συμπληρώνεται με μια ενδελεχή νευρολογική εξέταση. Τα κλινικά ευρήματα μας επιτρέπουν να υποπτευθούμε τις πιθανές αιτίες του προβλήματος και μας κατευθύνουν για το είδος των απεικονιστικών εξετάσεων (απλές ακτινογραφίες, ηλεκτρομυογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία) που απαιτούνται για να οδηγηθούμε σε μια τελική διάγνωση.
Πώς αντιμετωπίζεται το αυχενικό σύνδρομο
Η αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης αυχενικού συνδρόμου εξαρτάται πάντα από την ακριβή αιτία.
Όταν τα συμπτώματα είναι ήπιας μορφής, χορηγούνται παυσίπονα (παρακεταμόλη), αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα. Σε οξεία φάση, πολύ συχνά ο γιατρός συνιστά το μαλακό αυχενικό κολάρο, λαμβάνοντας υπόψη βέβαια ότι η χρήση του δεν θα πρέπει να παρατείνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Η κινητοποίηση του αυχένα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη τις πρώτες ημέρες της υποχώρησης των συμπτωμάτων, ώστε να διατηρηθούν οι μύες σε καλή κατάσταση.
Η αντιμετώπιση των μορφών του αυχενικού συνδρόμου που οφείλονται σε εκφυλιστική νόσο της σπονδυλικής στήλης είναι πιο μακροχρόνια. Βασίζεται κυρίως στη φαρμακευτική αγωγή και στη φυσικοθεραπεία, η οποία στοχεύει τόσο στη λύση του μυϊκού σπασμού που συνυπάρχει και στην κινητοποίηση όλων των αρθρώσεων της αυχενικής σπονδυλικής στήλης όσο και στην ενδυνάμωση του μυϊκού συστήματος του αυχένα και στη βελτίωση της θέσης της αυχενικής σπονδυλικής στήλης.
Πολλοί ασθενείς κατευθύνονται επίσης στο βελονισμό, ως εναλλακτική θεραπεία, ο οποίος έχει αναδείξει αρκετά ικανοποιητικά αποτελέσματα, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Ιδιαίτερη προσοχή συνίσταται στον ύπνο, κατά τον οποίο το μαξιλάρι και το στρώμα πρέπει να είναι καλής ποιότητας και να ανακουφίζουν ανατομικά τον ασθενή. Στην οξεία φάση αρκετά καλά δρουν και τα θερμά επιθέματα.
Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες αποτύχουν οι παραπάνω θεραπείες και τα συμπτώματα επιμένουν, ο γιατρός μπορεί να συστήσει χειρουργική επέμβαση.
Χρήσιμα tips
Σε οξεία φάση της νόσου, συνίσταται:
- Κινητοποίηση του ασθενούς στα όρια που επιτρέπει ο πόνος.
- Εφαρμογή θερμών επιθεμάτων (θερμοφόρα, έμπλαστρο, θερμαντικές κρέμες).
- Χορήγηση κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής (παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά).
- Χρήση αυχενικού κολάρου για λίγες ημέρες, έως ότου επιτευχθεί η λύση (χαλάρωση) του έντονου μυϊκού σπασμού.
Πώς αντιμετωπίζεται η χρόνια αυχεναλγία
- Εντατική φυσικοθεραπεία.
- Εξατομικευμένο πρόγραμμα γυμναστικής (π.χ. κολυμβητήριο, aqua aerobic, pilates).
- Δραστικά αναλγητικά φάρμακα.
- Παρακολούθηση από ιατρείο πόνου.
- Βελονισμός.
- Έγχυση φαρμακευτικών ουσιών στην αντίστοιχη νευρική ρίζα ή τον πάσχοντα μεσοσπονδύλιο δίσκο.
Τέλος, σε περιπτώσεις εμφάνισης νευρολογικής σημειολογίας (αδυναμία χεριών, μόνιμο μούδιασμα κ.λπ.) τίθεται η ένδειξη για χειρουργική θεραπεία.
Πηγές:
https://www.iatronet.gr/